"Grzyb" herbaciany Kombucha

O istnieniu kombuchy/kombuczy dowiedziałam się niedawno. Mało polskiej literatury na ten temat, a dużo informacji na blogach i w innych zakamarkach internetu. Na moje szczęście w książce Małgorzaty Caprari pt. Herbata można się dowiedzieć co nieco o kombuchy. Dużo informacji też jest na stronie Kombucha (Kombucza), z tego co widzę, autor korzystał z różnych książek zagranicznych. Bardzo ciekawy artykuł też jest na Kaila Natura. Bardzo chętnie dokonuję analizy tekstu, ale lwią część zostawiam Wam do przeczytania na stronach, które zalinkowałam.

Dzisiaj dostałam 1 naleśnikowy egzemplarz - córkę - matka została u właścicielki i od jutra biorę się za fermentację naparu herbacianego z kombuchą.

Dojrzały grzybek herbaciany
źródło

Grzyb czy nie grzyb? Dużo osób się oburza, że to nie grzyb. Algi też nie. Po prostu zespół bakterii i drożdży żyjących w symbiozie ze sobą. Kombucha jest kombuchą. Podobno smakuje jak wino (z czarnej herbaty taki ma smak - ale to już zależy od prędkości fermentacji) lub sok jabłkowy. Na co pomaga? Na wszystko. Podobno. Stosowany jest w medycynie ludowej jako środek przeciwreumatyczny (przez kwas glikuronowy), pełni funkcję probiotyku, jak to kiszonki w swym zwyczaju mają, ponieważ zawierają kwas mlekowy. Ponadto pozytywnie wpływa na cerę i przewodnictwo nerwowe, bo zawiera witaminy z grupy B (ach te kochane drożdże!). W każdym bądź razie jestem ciekawa jak wpływa na organizm. Pija się 0,5 szklanicy dziennie tego (czasem śmierdzącego) napoju.

Jak odpowiednio przyrządzić napój (wg. wcześniej wspomnianej książki Herbata)?

Jeśli nie chcemy mieć bardzo dobrze rozbudowanego grzybka to bierzemy porcje na 1 l, a nie na 2, więc jeśli chcecie zrobić 2 l to pomnóżcie składniki 2x

1. Do słoja/słoika (kombucha lubi duże powierzchnie) wlewamy 0,5 szkl. wcześniejszej sfermentowanej przez kombuchę herbaty.

2. Zaparzamy 1 l herbaty (głównie piszą o czarnej i zielonej, a ja jestem ciekawa jak by smakowała z rooibosem czy honeybushem, które nie są herbatą). Napar powinien być mocny, czyli co najmniej 1 łyżeczka suszu/1l i bardzo słodki, co najmniej 100g cukru/1l.

3. Herbatę studzimy do temp. pokojowej, zalewamy nią kombuchę, mocujemy gazę gumką do słoika, by muszki owocówki się nie dostały, ale za to dostało się powietrze.

4. Słoik odstawiamy w ciepłe miejsce (optimum = 23 st. C) na 8-12 dni.

5. Napój jest gotowy, jeśli poruszając słoikiem, napój nie będzie musował. Sączymy go do butelek przez filtr. Zakręcamy i przechowujemy w lodówce. Grzybuś matkę i córkę należy przemyć wodą i ponownie zalać poprzednim napojem.

Grzybem córką można podzielić się ze znajomymi, warto też pamiętać, że kombucha też ma swoje granice - kiedyś się kończy.

Tak jak napisałam na początku. Od jutra karmię kombuchę słodzoną herbatą. Postaram się zrobić zdjęcia i wrzucę kiedyś te doświadczenie na bloga. Zrobię kombuchę zielonoherbacianą, czarnoherbacianą*, rooibosową, z Jiao Gu Lan oraz z Ku Ding. Oczywiście wszystkie w swoim czasie. Bałabym się robić kombuchę z Yerba Mate, oolongiem, białą i żółtą herbatą. O, właśnie przeczytałam na wiki, że z tych herbat i Yerby też można robić. Nie należy używać roślin olejkowych.

*Mam zamiar użyć herbaty Madras, bo jest mocna. Dodatkowo do czarnej herbaty zaliczam Pu-Erha, by się tak mocno nie rozpisywać.

Myślę, że kiedyś mogłabym zacząć przygodę z grzybkiem tybetańskim, jeśli z kombuchą się uda :) Mieliście do czynienia z tym grzybkiem herbacianym?